Paczuski Duże

  • Drukuj zawartość bieżącej strony
  • Zapisz tekst bieżącej strony do PDF

4 stycznia 2020

Paczuski Duże powstały już w XV wieku, wtedy kiedy większość okolicznych miejscowości. Pierwsze dane pochodzą z 1451 roku kiedy to Jakub z Paczusek skarżył się w sądzie na Mści sława z Księżopola, iż ten wraz z woźnym sądowym zniszczył granicę i zajął jego ziemię.

Mścisław odpowiadał, że ziemie te wcześniej zastawił ojcu Jakuba z Paczusek. Jednak Jakub przedstawił 6 świadków, którzy przysięgali, że ojciec Mścisława - Budek z Księżopola sprzedał wieczyście te ziemie Bartoszowi z Paczusek, ojcu Jakuba. Rok później Jakub z Paczusek świadczył w sądzie sprawie Wojciecha Węża i jego braci. W 1473 roku występowali w sądzie Piotr, Wojciech i Maciej z Paczusek. W 1478 roku wspomina się Wawrzyńca z Paczusek, nieco później są informacje o Mikołaju z Paczusek. Byli to zapewne klienci Wężów, ponieważ często stawali w sądzie jako świadkowie tej rodzin. Paczuski stanowiły pierwotnie jedno niewielkie osiedle szlacheckie. W 1528 roku wystawili zaledwie 1 konnego jeźdźca, co świadczy o niezbyt wielkiej zamożności tutejszej szlachty, która przyjęła nazwisko Paczuski (alias Pac/óski) Według historyków ród ten mógł mieć herb Drzewica. W pierwszej połowie XVI wieku nastąpił podział wsi na dwie mniejsze części, tak stało się z wieloma okolicznymi osiedlami drobnoszłacheckimi. Podział pokazuje spis podatkowy z 1580 roku, w którym zapisano Paczoski Maior i Minor (Paczuski Duże i Małe) oraz ich dziedziców: Hieronima, Wojciecha i Jana Lenarta. W następnych wiekach była to wioska drobnoszlachecka, zamieszkała głównie przez Pączusiach. W 1827 roku Uczyła 26 domów i 151 mieszkańców. Leżała przez długie lata w pobliżu niewielkich obszarów lasów i w pobliżu dróg. Na mapie z pierwszej połowie XIX wieku można zauważyć na północno - zachodnich krańcach wsi karczmę o nazwie Zielona. Według danych z końca XIX wieku miejscowość liczyła 22 domy, 207 mieszkańców oraz 701 mórg ziemi1. W XIX wieku mieszkali tu nadal Paczuscy, ale też inne rody szlacheckie. W archiwum siedleckim zachowały się dokumenty dotyczące majątków rodzin Sikorskich, Grochowskich i Kucińskich. W 1921 roku miejscowość liczyła 27 domów i 177 mieszkańców , należała do gminy Kudelczyn i od początku do parafii Rozbity Kamień. Według map z tego okresu wspomniana wyżej karczma już nie istniała, w jej miejscu była gajówka o nazwie Zielona.

Rozwiń Metryka

Podmiot udostępniający informację:
Data utworzenia:2020-01-04
Data publikacji:2020-01-04
Osoba sporządzająca dokument:
Osoba wprowadzająca dokument:Łukasz Kiryluk
Liczba odwiedzin:598